As Read In...

Και ένα απόσπασμα-ορισμός εκεί που δεν το περίμενα:

Διαβάτης στην πόλη

Ο flâneur του Baudelaire, γράφει ο Walter Benjamin, δεν βρίσκεται ποτέ στην «πατρίδα» του∙ είναι περαστικός∙ αναζητεί καταφύγιο στο πλήθος που του εξασφαλίζει την ηδονιστική θέαση του κόσμου και την απώλεια της ταυτότητάς του. Τα αμφίσημα συναισθήματα του flâneur έναντι του πλήθους καταλήγουν σε μια αόριστη μελαγχολία, στο spleen: είτε ο άνθρωπος είναι «ντόπιος», είτε «ξένος», βρίσκεται αμήχανος καταμεσής στην αστική φαντασμαγορία, προσωρινός και ελεύθερος, ριγμένος στο κατοικημένο χάος. Το βλέμμα του flâneur μπορεί να είναι συμπονετικό, προσηλωμένο, ερευνητικό και την ίδια στιγμή αδιάφορο, ξένο και απαθές: ο διαβάτης της global city περνά από την άλλη πλευρά του αστικού τοπίου όπως η Αλίκη μέσα από τον καθρέφτη. [...] Ο flâneur περιδιαβάζει την πόλη (περπατώντας, επιβαίνοντας στο μετρό ή οδηγώντας) και, για μια στιγμή του χρόνου, υπερβαίνει τα ταξικά σύνορα∙ καθυστερεί στο τυφλό σημείο του χάρτη, φαίνεται σαν να προχωρεί με τα μαγικά γοβάκια της Dorothy στη Χώρα του Οζ. Κι όμως, στην παγκόσμια πόλη, οι φτωχογειτονιές, τα περιθωριακά στρώματα (“A poor man is like a dog”, γράφει ο Peter Brooker στο “Modernity and Metropolis”) αναδεικνύουν ισχυρότερη την παρουσία τους από το αμέσως ορατό και διατυπωμένο glamour. Η «διττή» πόλη υπονοείται με αμεριμνησία, ελπίδα, joie de vivre∙ ο έρωτας, η φιλία, ανθίζουν, εν δυνάμει, σε κάθε γωνία, ακόμα κι αν μυρίζει τηγανητές πατάτες∙ ιδιαίτερα αν μυρίζει τηγανητές πατάτες∙ η χαρά της ζωής εκρήγνυται κάτω από τεχνητό φως.

Πηγή: Bookpress

F.