When the working day is done,
Oh,girls,
They wanna have fu-un,
Oh,girls,
Just wanna have fun....
Σε περίπτωση που δεν γνωρίζετε την ομότιτλη ταινία του 1985 με πρωταγωνίστρια την πλέον καθιερωμένη ως Carrie Bradshaw Sarah Jessica Parker ίσως να έχετε ακούσει -ακόμα και σαν τίτλο μόνο- το τραγούδι της Cyndie Lauper "Girls Just Wanna Have Fun". Ή ίσως κάποια από τις μεταγενέστερες επανεκδόσεις του την τελευταία δεκαετία.
Το τραγούδι αναφέρεται διεξοδικά στην ανάγκη των κοριτσιών να βγουν έξω και να διασκεδάσουν, γεγονός που με οδηγεί συνειρμικά στα γνωστά ως GNO (Girls Night Out). Τα βράδια δηλαδή που οι κοριτσοπαρές ξεχύνονται μόνες τους, ασυνόδευτες από οποιαδήποτε ανδρική φιγούρα με μόνο σκοπό το χορό, το ποτό και τη διασκέδαση.
Συμβαίνει άραγε το ίδιο και με τα αγόρια; Μέχρι πρόσφατα πίστευα ότι οι αντροπαρέες βγαίνουν μόνο -για να το πω ωμά- για να "χτυπήσουν γκόμενες". Αλλά έλα που αυτός ο μύθος καταρρίφτηκε ολοκληρωτικά,τουλάχιστον για εμένα.
Γιατί πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να δικαιολογήσουμε μια παρέα ιδιαίτερα γοητευτικών και καλοντυμένων ανδρών που ενώ βρίσκεται σε ένα ασφυκτικά γεμάτο από αιθέριες υπάρξεις κλαμπ επιλέγει να χορεύει όλο το βράδυ μόνη της;
Και προτού βιαστείτε να καταλήξετε σε κακεντρεχή συμπεράσματα, θέλω να αφήσουμε απ'έξω αυτή την πιθανότητα που ξέρω ότι μόλις πέρασε από το βρώμικο μυαλό σας. Γιατί αναφέρομαι σε πραγματικά γεγονότα, αληθινούς "ολόισιους" χαρακτήρες, αν καταλαβαινετε τι εννοώ.
Για να συνεχίσω από εκεί που το άφησα, η εν λόγω παρέα όχι απλά χόρευε -ξέρετε εκείνο το ανεπαίσθητο πέρα-δώθε που οι περισσότεροι άντρες αντιλαμβάνονται ως χορό- αλλά τα έδινε όλα για όλα, αγγίζοντας τα όρια της υπερβολής και ίσως -συγχωρήστε με αν γίνομαι λίγο bitch- της γελοιότητας.
Όσο χαριτωμένο και αν το βρήκα 1ον) επειδή έχω ομολογήσει πολλάκις και δημοσίως την αδυναμία μου για τους "χορευτικούς" άντρες, και 2ον) επειδή σπάνια βλέπει κανείς σε κλάμπ άντρες να τα δίνουν όλα στο χορό* , δεν μπορώ παρά να πω ότι μου έκανε τρομερή εντύπωση. Όχι μόνο επειδή χόρευαν αποκλειστικά μεταξύ τους όλο το βράδυ, αλλά επειδή αγνόησαν υποδειγματικά τις περισσότερες γυναικείες παρουσίες που θέλησαν να συμμετάσχουν στην πριβέ χορευτική φιέστα τους.
Όλα τα παραπάνω με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι θα πρέπει να αναθεωρήσω τις απόψεις μου σχετικά με τις αντροπαρεές που συναντά η κοινή θνητή στα κλάμπ. Γιατί πλέον υπάρχουν ΔΥΟ κατηγορίες αντροπαρεών:
α)αυτές που βγαίνουν με διάθεση κυνηγού, προσδοκώντας δηλαδή οποιασδήποτε μορφής επαφή με το άλλο φύλο, και
β)αυτές που επιζητούν επαφές τρίτου τύπου ....αλλά μόνο με την πίστα.
Θερμές ευχές σε όλα τα κορίτσια να πέφτετε στην πρώτη κατηγορία. Γιατί από τη δεύτερη μάλλον κινδυνεύεται να σας πέσει Χ.
*Νομίζω θα πρέπει να γίνει μια μικρή εξαίρεση-υποσημείωση εδώ: Όντας γέννημα-θρέμμα Αττικής πρέπει να ομολογήσω ότι στα λιγοστά αθηναικά κλάμπ από τα οποία έχω περάσει οι άντρες έχουν στο χορό το δυναμισμό και την κίνηση παγοκολώνας, κάτι που δεν ισχύει στον τωρινό τόπο παραμονής μου, την αισθησιακή Κέρκυρα, όπου φοιτητές και ντόπιοι φροντίζουν να τα δίνουν όλα στις πίστες.
Oh,girls,
They wanna have fu-un,
Oh,girls,
Just wanna have fun....
Το τραγούδι αναφέρεται διεξοδικά στην ανάγκη των κοριτσιών να βγουν έξω και να διασκεδάσουν, γεγονός που με οδηγεί συνειρμικά στα γνωστά ως GNO (Girls Night Out). Τα βράδια δηλαδή που οι κοριτσοπαρές ξεχύνονται μόνες τους, ασυνόδευτες από οποιαδήποτε ανδρική φιγούρα με μόνο σκοπό το χορό, το ποτό και τη διασκέδαση.
Συμβαίνει άραγε το ίδιο και με τα αγόρια; Μέχρι πρόσφατα πίστευα ότι οι αντροπαρέες βγαίνουν μόνο -για να το πω ωμά- για να "χτυπήσουν γκόμενες". Αλλά έλα που αυτός ο μύθος καταρρίφτηκε ολοκληρωτικά,τουλάχιστον για εμένα.
Γιατί πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να δικαιολογήσουμε μια παρέα ιδιαίτερα γοητευτικών και καλοντυμένων ανδρών που ενώ βρίσκεται σε ένα ασφυκτικά γεμάτο από αιθέριες υπάρξεις κλαμπ επιλέγει να χορεύει όλο το βράδυ μόνη της;
Και προτού βιαστείτε να καταλήξετε σε κακεντρεχή συμπεράσματα, θέλω να αφήσουμε απ'έξω αυτή την πιθανότητα που ξέρω ότι μόλις πέρασε από το βρώμικο μυαλό σας. Γιατί αναφέρομαι σε πραγματικά γεγονότα, αληθινούς "ολόισιους" χαρακτήρες, αν καταλαβαινετε τι εννοώ.
Για να συνεχίσω από εκεί που το άφησα, η εν λόγω παρέα όχι απλά χόρευε -ξέρετε εκείνο το ανεπαίσθητο πέρα-δώθε που οι περισσότεροι άντρες αντιλαμβάνονται ως χορό- αλλά τα έδινε όλα για όλα, αγγίζοντας τα όρια της υπερβολής και ίσως -συγχωρήστε με αν γίνομαι λίγο bitch- της γελοιότητας.
Όσο χαριτωμένο και αν το βρήκα 1ον) επειδή έχω ομολογήσει πολλάκις και δημοσίως την αδυναμία μου για τους "χορευτικούς" άντρες, και 2ον) επειδή σπάνια βλέπει κανείς σε κλάμπ άντρες να τα δίνουν όλα στο χορό* , δεν μπορώ παρά να πω ότι μου έκανε τρομερή εντύπωση. Όχι μόνο επειδή χόρευαν αποκλειστικά μεταξύ τους όλο το βράδυ, αλλά επειδή αγνόησαν υποδειγματικά τις περισσότερες γυναικείες παρουσίες που θέλησαν να συμμετάσχουν στην πριβέ χορευτική φιέστα τους.
Όλα τα παραπάνω με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι θα πρέπει να αναθεωρήσω τις απόψεις μου σχετικά με τις αντροπαρεές που συναντά η κοινή θνητή στα κλάμπ. Γιατί πλέον υπάρχουν ΔΥΟ κατηγορίες αντροπαρεών:
α)αυτές που βγαίνουν με διάθεση κυνηγού, προσδοκώντας δηλαδή οποιασδήποτε μορφής επαφή με το άλλο φύλο, και
β)αυτές που επιζητούν επαφές τρίτου τύπου ....αλλά μόνο με την πίστα.
Θερμές ευχές σε όλα τα κορίτσια να πέφτετε στην πρώτη κατηγορία. Γιατί από τη δεύτερη μάλλον κινδυνεύεται να σας πέσει Χ.
F.
*Νομίζω θα πρέπει να γίνει μια μικρή εξαίρεση-υποσημείωση εδώ: Όντας γέννημα-θρέμμα Αττικής πρέπει να ομολογήσω ότι στα λιγοστά αθηναικά κλάμπ από τα οποία έχω περάσει οι άντρες έχουν στο χορό το δυναμισμό και την κίνηση παγοκολώνας, κάτι που δεν ισχύει στον τωρινό τόπο παραμονής μου, την αισθησιακή Κέρκυρα, όπου φοιτητές και ντόπιοι φροντίζουν να τα δίνουν όλα στις πίστες.
0 comments:
Post a Comment
Leave me a comment!