Τα Μη Μεταφράσιμα Ημερολόγια: Out and About


Η ξενιτεμένη wannabe Princess Diaries επιστρέφει! Το feedback που έλαβα σχετικά με  Τα Μη Μεταφράσιμα Ημερολόγια ήταν ιδιαίτερα θετικό, οπότε και πάλι κοντά σας με τις νέες μου περιπέτειες -βασικά αυτό ακούστηκε σαν ατάκα από cheesy παιδικό του Alter που παίζει κάθε Σάββατο και Κυριακή πρωί, κακό το ξέρω!



Πάντα στη ζωή μου υπήρξα φυτό -και πάντα με την καλή έννοια- αλλά πλέον το απολαμβάνω χωρίς ενδοιασμούς! Τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μου δίνει μεγαλύτερη χαρά από το να περνάω όλη τη μέρα μου στο πανεπιστημιακό campus. Όταν δεν έχω μάθημα, γεμίζω το χρόνο μου διαβάζοντας στη βιβλιοθήκη, αναζητώντας πληροφορίες ή βγάζοντας φωτοτυπίες στην αίθουσα υπολογιστών, ή απλά χαλαρώνοντας και συζητώντας στην καφετέρια της σχολής, η οποία στεγάζεται στον ίδιο χώρο με τη φοιτητική λέσχη. Άλλος ένας τρόπος για να κάνεις το πέρασμα από το μεσημεριανό φαγητό στον απογευματινό καφέ ακόμη πιο εύκολο. Και φυσικά για ένα ντροπαλό άτομο σαν κι εμένα που ωστόσο λατρεύει να γνωρίζει νέο κόσμο δεν υπάρχει τίποτα πιο υπέροχο από το να κάθομαι δίπλα σε κάποιον άγνωστο για φαγητό και στο τέλος να καταλήγουμε να μιλάμε με τις ώρες (είναι απίστευτα γοητευτικό το πόσο ευγενικοί είναι οι Κολομβιανοί. Τόσο, που ακόμη και όταν με διορθώνουν ενώ μιλάω, δεν μπορώ παρά να αισθανθώ ευγνωμοσύνη. Είμαι εδώ για να μάθω να μιλάω fehlerfrei*, σωστά;) 

Επίσης, κατά τη διάρκεια της βδομάδας που μας πέρασε απέκτησα μια νέα συνείδηση των γλωσσικών μου ικανοτήτων. Έμαθα ότι δεν πρέπει να ανησυχώ για τα γερμανικά μου (απ' ότι φαίνεται οι Γερμανοί φίλοι μου δεν έχουν αρκετά υψηλά standards) και ότι η ελληνική προφορά είναι πολύ χαριτωμένη. Καμία σχέση με τη ρωσική πάντως. Δεν ξέρω γιατί χρησιμοποιήσαμε τη ρωσική ως μέτρο σύγκρισης, αλλά με καθησυχάζει το γεγονός ότι τη χρησιμοποιήσαμε ως παράδειγμα προς αποφυγή.

Έμαθα ακόμη να μην εμπιστεύομαι τους μεθυσμένους όσο wasted και να είναι, καθώς διαθέτουν επιλεκτική μνήμη. Ενώ, δηλαδή, δεν θυμούνται τι έκαναν το προηγούμενο βράδυ, θυμούνται ότι σε συνάντησαν μια βδομάδα πριν, το που σε συνάντησαν και το γεγονός ότι κατάγεσαι από την Ελλάδα. Και έχουν και την απαίτηση να τους μιλήσεις για τις αρχαιότητες της Αθήνας από πάνω, ενώ ακόμη βρίσκονται σε φάση wasted και δεν μπορούν να ανακαλέσουν στη μνήμη τους με βεβαιότητα τον τόπο κατοικίας των γονιών τους. Ευτυχώς όποτε τυχαίνει και πίνω λίγο παραπάνω -σπάνια δηλαδή- οι φίλοι μου είναι πάντα εκεί για να μου θυμήσουν με τον δικό τους δεικτικό τρόπο τα πιο σημαντικά στιγμιότυπα της περασμένης βραδιάς. Αν και κατά κανόνα θυμάμαι τα πάντα ή ανακαλώ γεγονότα σε μορφή οδυνηρών flashback κατά τη διάρκεια της επόμενης μέρας.



Τι άλλο; Α, παραμέρισα το κοινωνικό awkwardness μου και επιβίωσα στο πρώτο μου official φοιτητικό πάρτι. Νομίζω ήταν ένα πάρτι συνονθύλευμα από πολύ ποτό, γέλια, φωνές, συζητήσεις με αγνώστους, χαρωπή μουσική στο background, μίνι pretzel και μυρωδιά ναργιλέ, παραπέμποντας εν μέρει σε fraternity πάρτι από αμερικανική ταινία -τύπου εγώ ως καλεσμένη πρέπει να συνάντησα περισσότερους γνωστούς απ' ότι ο οικοδεσπότης- και εν μέρει σε σοφιστικέ συνάθροιση βγαλμένη από τηλεοπτική σειρά που γυρίστηκε στη Νέα Υόρκη -hipsters με καρό πουκάμισα και γυαλιά μυωπίας με χοντρό κοκάλινο σκελετό να συζητούν πίνοντας Glühwein** από κούπες καφέ στην κουζίνα. Από κάποια στιγμή και μετά βρέθηκα να μιλάω ελληνικά με Γερμανούς (μα συγγνώμη, ο άνθρωπος μπορούσε να πει "ο σκύλος κλέβει τη σπάτουλα" και "καθυστερημένος μαλάκας", δεν έπρεπε να επικροτήσω αυτή την επιτυχημένη προσπάθεια γλωσσομάθειας;) και γερμανικά με τους Έλληνες. Εν ολίγοις, το καταδιασκέδασα και θα περιμένω καρτερικά στο προσωποβιβλίο την πρόσκληση για το επόμενο event.



Το καλό σας το κράτησα για το τέλος. Έχω να πω ότι υπέκυψα. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ και τα αγόρασα. Ναι, εγώ, η ιέρεια της μπαλαρίνας, αγόρασα μαύρα δερμάτινα μποτάκια -με τέτοιες καιρικές συνθήκες εδώ δεν είχα και πολλές εναλλακτικές- και από τότε δηλώνω ΕΕ: ενθουσιασμένη και ερωτευμένη! Δεν ξέρω τι στο καλό είχα μέσα στο κεφάλι μου τόσο καιρό και δεν είχα δοκιμάσει μποτάκια νωρίτερα. Η αίσθηση όταν τα φοράω είναι μαγική, είναι για μένα ότι τα κρυσταλλένια γοβάκια για την Σταχτοπούτα, μου εμφυσούν δυναμισμό και μου δημιουργούν μια απαράμιλλη σέξι διάθεση -τώρα που το σκέφτομαι τέτοια πρέπει να φορούσε και η Avril [Lavigne] όταν τραγουδούσε το Girlfriend. Γι' αυτό και εννοείται ότι δεν τα έχω αποχωριστεί σχεδόν καθόλου*** από τότε που άνοιξα το κουτί τους για πρώτη φορά. Σε ένα παράλληλο σύμπαν θα αποκτήσω και εγώ μια μέρα το θράσος να φωνάξω Hey, hey, you, you....

F.



* χωρίς λάθη
** ζεστό κρασί με μυρωδικά. Γευστικότατο, αλλά και απρόσμενα δυνατό!
***Φοβάμαι μη γλιστρήσω στο μπάνιο, οπότε αναγκάζομαι να τα βγάλω προτού μπω για ντουζ και τα ακουμπάω ευλαβικά σε περίοπτη θέση στο δωμάτιο μου.


0 comments:

Post a Comment

Leave me a comment!

 

Meet The Blogger

Full-time daydreamer writing about fashion, love, food, traveling and beyond.