Σα βγεις στον πηγαιμό για Κουφονήσια...

(Από τότε που το γύρισα στα ελληνικά έχασα δύο followers στο bloglovin'. Σκασίλα μου. Στο παρελθόν, κάθε φορά που μου ερχόταν η ιδέα να γράψω μια ανάρτηση στα ελληνικά σκεφτόμουν όσους με διαβάζουν στο εξωτερικό (όχι, δεν ψωνίστηκα, αυτά δείχνουν τα στατιστικά του blogger.com). Αλλά κάποια στιγμή σου έρχεται η Θεία (Στιλιστική) Φώτιση -κάπου γύρω στις 2 το βράδυ, ενώ έχεις το twitter ανοιχτό, αλλά το μυαλό σου κλείνει σταδιακά λόγω υπνηλίας- και λες "Τι στο καλό;! Αυτό το ιστολόγιο ανήκει σε 'μενα και στα όνειρα μου!Θα γράφω ό,τι θέλω και σε όποια γλώσσα θέλω!". Μια μικρή εισαγωγή για να μην παραξενευτείτε αν δείτε τις αναρτήσεις στα ελληνικά να πληθαίνουν.)


Για να επιστρέψω στα ενδιαφέροντα, διακοπούλες κάναμε; Αν κάνατε, περιμένω τις εντυπώσεις σας σε μορφή σχολίου. Αν πάλι δεν καταφέρατε να αποδράσετε από την Αθήνα, είσαστε εν μέρει τυχεροί/ες που γλύτωσαν τα ματάκια σας από τα χίλια και ένα στιλιστικά ατοπήματα που έκαναν τα δικά μας να πονέσουν.

Και ξεκινάμε. Είμαστε στο πλοίο, κοριτσοπαρέα και με εμφανή διάθεση για τρελό  γλέντι αλλά και κοινωνική κριτική (βλ. κράξιμο), όταν σκάει μύτη μια πολύ εμφανίσιμη κοπέλα. Σώμα τέλειο, σύνολο πολύ classy και με ταξιδιωτική διάθεση μέχρι το βλέμμα σου να φτάσει στα υποδήματα (ήταν και δίμετρη η κοπέλα, μας πήρε κάμποση ώρα). Τι το θες το κροκοδειλέ δωδεκάποντο στις 7 το πρωί, κοπελιά; Δεν φτάνει που το πλοίο κουνάει αρκετά για να μετανιώσεις το πρωινό που έφαγες, κάνεις το ταξίδι με το Μπλε Αστέρι δρόμο μετ΄εμποδίων για σένα. Να 'ναι καλά ο γκόμενος από δίπλα που σε στήριζε.

Και το στιλιστικό ναυάγιο συνεχίζεται με σύνολο που αντλεί σαφέστατα έμπνευση από την Άγρια Δύση. Κάποια δεν φόρεσε αρκετά τις μέχρι το γόνατο καφέ δερμάτινες (!) μπότες της και είπε να τις πάρει μαζί της στις καλοκαιρινές διακοπές.

Αφού ξεπεράσαμε την αποπληξία (περιέργως την πάθαμε εμείς και όχι η κοπέλα με τις μπότες), ήρθε το εγκεφαλικό: Κυρία γύρω στα 35 με κολλητό άσπρο κολάν που έφτανε λίγο πιο κάτω από το γόνατο συνδυασμένο με επίσης άσπρη κορσεδοκατάσταση, αφήνοντας ελάχιστα στην φαντασία μας. Το κερασάκι στην τούρτα; Βασικά, δεν είμαι σίγουρη αν με ενόχλησε περισσότερο το μαύρο σουτιέν, που με λευκό μπλουζάκι, σόρρυ κορσεδοκατάσταση, είναι εντελώς don't, ή το τάκα τούκου από το τσόκαρο. Να μας λυπηθεί ο Ποσειδώνας και να φτάσουμε μια ώρα νωρίτερα ήταν το σύνολο αυτό.

Και για ένα πιο low profile φινάλε κράτησα το κορίτσι του Μάη. Φυλαχτά στο λαιμό δεν είχε, αλλά είχε τυλίξει(;) το κεφάλι της με ένα επεισοδιακό φλοράλ φουλάρι, από αυτά που έχει κρατημένα η μαμά μου από τα νιάτα της για να τα δανείζομαι κάθε φορά που θέλω να προσθέσω μια '60s πινελιά στην αποκριάτικη στολή μου.

To be continued...

Φιλάκια παντού

F.

0 comments:

Post a Comment

Leave me a comment!

 

Meet The Blogger

Full-time daydreamer writing about fashion, love, food, traveling and beyond.