Girl Meets World: Romcoms

Όταν είπα σε έναν από τους πιο στενούς μου άντρες φίλους ότι είδα το Friends with benefits χθες το βράδυ και του συνέστησα να το δει και ο ίδιος, με κοίταξε με το ίδιο ενδιαφέρον που θα έδειχνε αν του έλεγα ότι σκοπεύω να βάψω τα νύχια των ποδιών μου φούξια. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν ελάχιστοι άντρες εκεί έξω (προς το παρόν έχω γνωρίσει μόνο έναν, κορίτσια μάλλον είναι διαθέσιμος αλλά δεν προτίθεμαι να δώσω το νούμερο του) που να μπορούν να παρακολουθήσουν ρομαντική κομεντί με την κοπέλα/ κολλητή/ αδερφή/ μαμά (μα γιατί όχι;) τους χωρίς να κατσουφιάσουν, διαμαρτυρηθούν άνευ προηγουμένου ή κοιμηθούν μέσα στο πρώτο τρίλεπτο και ακόμη λιγότεροι εκείνοι που τους αρέσουν πράγματι αυτού του είδους οι ταινίες.

Μολονότι λατρεύω τις ρομαντικές κομεντί με όλες τις χαριτωμένες ατάκες, το τέλειο timing, τα ρομαντικά κλισέ και τους γοητευτικούς συμπρωταγωνιστές, ώρες-ώρες τους καταλαβαίνω. Αν μη τι άλλο, οι ταινίες αυτές τροφοδοτούν τον ήδη συναισθηματικά φορτισμένο γυναικείο εγκέφαλο με ανεδαφικές προσδοκίες. Γιατί όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους υπάρχουν δύο περιπτώσεις: α) θα πας για ύπνο πεπεισμένη ότι την επόμενη μέρα θα ξυπνήσεις, θα κοιτάξεις από το παράθυρο σου τον λαμπερό ήλιο και τον καταγάλανο ουρανό, θα βγεις τραγουδώντας στο δρόμο ντυμένη στην τρίχα και ουπς! όλως τυχαίως θα πέσεις πάνω σε κάποιον εξαιρετικά γοητευτικό και αρρενωπό άγνωστο –ή έστω σε κάποιον γνωστό που ω τι σύμπτωση! ομόρφυνε/ ψήλωσε/ έγινε τόσο αστείος και έξυπνος ξαφνικά, ή β) θα συνειδητοποιήσεις πόσο μουντή –ή και παντελώς έρημη- συγκριτικά με αυτό τoν κόσμο των τέλειων ηλιοβασιλεμάτων, μαλλιών και αυθορμητισμών μοιάζει η προσωπική σου ζωή και θα αισθανθείς ευγνωμοσύνη που σε μια στιγμή καταναλωτικής παρόρμησης αποφάσισες να εφοδιάσεις την κουζίνα σου με nutella, την οποία θα απλώσεις αντί καταπραϋντικής αλοιφής στα ψυχικά σου τραύματα (λέμε τώρα!)

Ενώ όταν αναλώνεσαι σε ταινίες δράσης ή θρίλερ δεν υπάρχει ποτέ πιθανότητα να περάσεις ώρες ατελείωτες χαζεύοντας το ταβάνι, ονειροπολώντας και ελπίζοντας ότι το Batmobile θα παρκάρει μπροστά στην αυλή σου, ο Optimus Prime θα σου πιάσει την κουβέντα σε μια στάση λεωφορείου ή ότι το κοριτσάκι από το The Ring θα σου χτυπήσει την πόρτα.

Μερικές φορές ωστόσο χρειάζεσαι αυτή την ένεση αισιοδοξίας που μόνο ένα ρομαντικό happy ending μπορεί να προσφέρει. Ίσως μόνο για να σου φτιάξει τη διάθεση προσωρινά. Ίσως για να λειτουργήσει εκπαιδευτικά, όπως το να διαβάζεις ταξιδιωτικούς οδηγούς για μέρη που δεν πρόκειται να επισκεφτείς –τουλάχιστον όχι σύντομα. Πώς θα ξέρω πώς να αντιδράσω σε περίπτωση που κάποιος διασχίσει τον Ατλαντικό ωκεανό για να με συναντήσει και μου χτυπήσει την πόρτα στη μέση της νύχτας για να μου πει πώς με αγαπάει και ότι θα ήταν χαζός να με αφήσει να φύγω έτσι απλά; Ή γιατί οι άντρες δεν τηλεφωνούν (νομίζω το Απλώς δεν σε γουστάρει μου έλυσε κάθε απορία αυτού του είδους); Ή αν σταματάει ποτέ να μας πονάει η απώλεια ενός αγαπημένου μας προσώπου και αν ναι, πότε; (ΥΓ: Σ’ αγαπώ) Ή γιατί Μόνο το σεξ δεν φτάνει; Και πώς τις 500 of Summer ακολουθεί πάντα το φθινόπωρο;

F.

ΥΓ: By the way να δείτε το Letters to Juliet. Νομίζω μου έχει περισσέψει λίγη nutella για όσες ενδιαφέρονται.