και υποσχέσου να με θυμάσαι όπου και να 'σαι

Η υπερσυγκάτοικος και υπεροικοδέσποινα μου στα δεξιά σας.

Πήγα στην Κέρκυρα ενθουσιασμένη, γεύτηκα στιγμές υπέρτατης (κατ' εμέ) ευτυχίας και λουκουμάδες γεμιστούς με nutella, αλήτεψα όσο περισσότερο μπορούσα -δεύτερο μας σπίτι την κάναμε την Σπιανάδα, γέλασα με την ψυχή μου, χόρεψα και αγκάλιασα αρκετό κόσμο για να βάλω υποψηφιότητα για το Ρεκόρ Guinness. Και όπως ήταν αναμενόμενο γύρισα με τα μάτια πρησμένα σαν τσουρέκια από το κλάμα του αποχαιρετισμού και κόκκινα σαν πασχαλινά αυγά από το ξενύχτι. Αλλά άξιζε! 

Από την Κέρκυρα θα μου λείψουν τα πάντα: οι φίλοι μου, το πανεπιστήμιο, τα μέρη που συχνάζαμε, ο μελαγχολικός καιρός, τα ρομαντικά vibes που εκπέμπει το νησί, η αρχιτεκτονική, τα καντούνια, οι Κερκυραίες κοκέτες που κυκλοφορούν με 12-ποντα 24/7, οι φιλαρμονικές, οι φασαριόζικοι γείτονες μου, τα πάντα. Πέρσι τέτοια εποχή ερωτεύτηκα -το νησί, άνθρωποι!. Φέτος αισθάνομαι σαν χωρισμένη. Σαν άτομο που χωρίζει λόγω απόστασης... 

Αλλά ξέρετε τι λένε... ο δολοφόνος γυρίζει πάντα στον τόπο του εγκλήματος. Μπορεί ακόμη να μην είναι σίγουρο το πότε, υπάρχει όμως η αφορμή και αυτό αρκεί.

Η Ευανθία, εγώ και η τσάντα-λάσο μου κατά τη διάρκεια του απογευματινού μας αράγματος.

Ρε, θυμάσαι εκείνο το ξόρκι που μας έμαθαν στο δεύτερο έτος στο Χόγκουαρτς που παγώνει το χρόνο και κάνει τις στιγμές να κρατούν για πάντα;

Η σκιά του Πήτερ Παν.

Η θέα από το μπαλκόνι της Βάσσιας, Πλατεία Δημαρχείου.

Petite Fleur και στην Κέρκυρα. Η σερβιτόρα-Πικάσο του cappuccino ζήτησε συγγνώμη γιατί λέει τα λουλούδια της είναι ακόμη σε πειραματικό στάδιο.

Στο αγαπημένο μου καφέ, Bristol.

Λούτρινο-μπουγάδα.

Ξέρουμε να δίνουμε συμβουλές, να ευχόμαστε σε γάμους (και 'σεις "Και του χρόνου" λέτε εεε;), να εκφωνούμε acceptance speeches στα Όσκαρ, να σκαρώνουμε μια καλή δικαιολογία για τους γονείς μας όταν γυρνάμε σπίτι υπερβολικά αργά και κλισέ ατάκες τύπου "σε βλέπω μόνο σαν φίλο" για να βάζουμε στο friendzone όσους δεν μας ενδιαφέρουν ερωτικά, αλλά κανείς δεν μας έμαθε να λέμε αντίο. Καλύτερα. Προτιμώ το "εις το επανιδείν."

F.